سال 97 با خبرهای متعددی در عرصه‌ی موسیقی شروع شد

سال 97 و موسیقی

موسیقی ، هنری که تعطیل نبود

سالِ 97، سالِ پرخبری برای موسیقی ایران بود؛ از برگزاری کنسرت‌های متعدد توسط هنرمندان اگر بگذریم و همچنین توجه ویژه‌ی رسانه‌ی ملی به موسیقی و دعوت از هنرمندانِ این عرصه، انتصاب مدیرِ کلِ جدید دفتر موسیقی در یکی – دو روز مانده به پایانِ سال و صفِ حمایت‌های اهالی موسیقی که در بین آنان چهره‌های شاخصِ بسیاری نیز دیده می‌شد، شاید مطلعی بر اخباری بود که در ایامِ تعطیلات نوروز نیز ادامه داشت؛
در این میان دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از هنرمندان موسیقی در منازلِ شخصی‌شان و به خصوص دیدار از استادانِ موسیقی مقامی این امیدواری را ایجاد کرد که رابطه‌ی میان هنرمندان و دولت که در سال‌های اخیر نسبت به  گذشته بهبود پیدا کرده است، بیش از پیش مستحکم شود و اتفاقاتِ خوشایندی را رقم زند.
 

دیدار وزیر با اساتید موسیقی در تهران

«سید عباس صالحی» در ایام نوروز برای تبریکِ سال نو به خانه‌ی تعدادی از هنرمندان – در عرصه‌های مختلف و همچنین موسیقی- رفت.

این اتفاق برای نخستین بار در سال‌های اخیر رخ می‌‌داد و در حالی که گاهی وزیرِ وقتِ فرهنگ و هنر دیداری نوروزی در مجامع عمومی را به شکلِ‌ رسمی تدارک می‌دید، وزیر فرهنگو ارشادِ اسلامی وقت خود شخصا به دیدار اهالی موسیقی رفت.
«صالحی» که هم‌زمان با آغاز دولتِ دوازدهم فعالیتِ خود را در این مقام آغاز کرده؛ روندی متفاوت در پیش گرفته و این اقدامش را بی‌هیچ قضاوتی، می‌توان نشانه‌ای بر ارج نهادن به مقامِ هنرمندان تلقی کرد.
او ابتدا به منزلِ «شهرام ناظری» رفت و طبق گفته‌ی این خواننده‌ی پیشکسوت، این برای اولین بار بود که وزیری برای تبریک سالِ نو به خانه‌ی او آمده بود. «ناظری» از وزیر خواست تا فرزانگان عرصه‌ی فرهنگ که افرادی چون مرحوم ایرج افشار و دکتر شفیعی کدکنی هستند بیشتر مورد توجه قرار گیرند و آن‌ها که درگذشته‌اند برای نسل جدید معرفی شوند.
وزیر نیز به اهمیتِ خواننده‌ی پیشکسوت در عرصه‌ی موسیقی و همچنین توجه او به ادبیات اشاره کرد؛ اما در این میان معاونِ او «سید مجتبی حسینی»  نیز به منزلِ «کامبیز روشن‌روان» – آهنگساز و استاد موسیقی- رفت.
«روشن‌روان» که در تداوم موسیقی کلاسیک بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نقشی اساسی دارد، سال‌هاست که فعالیت‌های کمتری در موسیقی ایران دارد.  
 

دیدار با هنرمندان موسیقی مقامی

آقای وزیر اما تنها به دیدارِ هنرمندانِ پایتخت نشین بسنده نکرد و روز گذشته – دوازدهم فروردین‌ ماه- به دیدار تعدادی از هنرمندانِ خراسانِ رضوی رفت که یکی از آنان «عثمان محمدپرست» بود.

«سید عباس صالحی» سالِ نو را به «عثمان» تبریک گفت و برای او آرزوی طولِ عمر کرد.
این هنرمند پیشکسوتِ موسیقی مقامی که از خیرینِ مدرسه‌ساز است – 600 مدرسه ساخته – مدت‌هاست که در بسترِ بیماری است و از همین روی، وزیرِ فرهنگ و ارشاد پیگیر روند درمانی او شد و اطمینان داد که پیگیر این مساله است.
«عثمان» نیز در این دیدار به این مساله اشاره کرد که در تمام این سال‌ها موسیقی را برای خدا نواخته است: «من سواد چندانی ندارم؛ ولی در طول زندگی‌ام در راه خدا موسیقی نواختم و به وسیله همین موسیقی از قبال آن مدرسه ساخته شده است.

در همین موسیقی شعرهایی از حافظ، سعدی و شعرای گرانقدر خوانده می‌شود و حتی شعرهایی در وصف پیامبر(ص) و امیرالمونین(ع) با موسیقی جلا می‌گیرند.»

در این دیدار سید سعید سرابی مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی خراسان رضوی و دکتر محمدجعفر یاحقی و طاهریان رئیس انجمن موسیقی استان خراسان رضوی نیز حضور داشتند.
 

وعده‌ی ترمیم برج آزادی و تالار وحدت

اما دیدارهای نوروزی، تنها کاری نبود که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در تعطیلات نوروزی انجام داد.

او به برج آزادی هم رفت تا از فعالیت‌های این برجِ قدیمی که حالا یکی از مهم‌ترین نمادهای تهران است هم بازدید کند و این ایام را فرصتی برای شناساندنِ فرهنگ، هنر و ادبِ کشور دانست و با توجه به ارزش میراثی دو مجموعه تحت مدیریت بنیاد رودکی – تالار وحدت و برج آزادی – بر اختصاص بودجه مناسب برای ترمیم این دو اثر تاکید شد.
 

  اکران ویژه مستند «برسد به دست آقای بنان» 29 تیر در خانه هنرمندان برگزار می‌شود

دستمزد نوازندگان ارکستر مشخص شد

اما در همان آخرین روزهای اسفند ماهِ سالِ 96، یک اتفاق مهم دیگر نیز رخ داد.

معاون رییس‌جمهور و همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونش به عنوان اعضای هیاتِ امنای بنیاد فرهنگی – هنری رودکی وهمچنین مدیرانِ این مجموعه، جدول دستمزد نوازندگان ارکسترهای تحت مدیریتِ این مجموعه را تعیین کرده‌اند.
آنها نوازندگان را در هفت رده‌ی شغلی طبقه‌بندی کردند.
در این جلسه «محمد باقرنوبخت» -معاون رئیس جمهور و  رییس سازمان برنامه و بودجه- فرایند مطلوب حسابرسی را اتفاقی ویژه و قابل قدردانی دانست.
 

حامیان، منتقد می‌شوند؟

اما انتخاب مدیر کل دفتر موسیقی و رفتنِ «فرزاد طالبی» و جایگزینی «علی ترابی» به عنوانِ مدیر کل دفتر موسیقی با حاشیه‌هایی همراه بود که «موسیقی ما» در گزارشی مبسوط به آن پرداخت؛ اما این ماجرا در ایام تعطیلات ابعادی دیگر نیز یافت.

هنرمندانی که به حمایت از «علی ترابی» پرداخته بودند و در آن نام‌هایی چون لوریس چکناواریان، حسین علیزاده و شهرام ناظری نیز دیده می‌شد، بعد از انتصابِ او نامه‌ای دیگر نوشته و ضمنِ تبریک برای این انتصاب خواستار آن شدند تا به گفته‌ی خودشان، مدیرِ جدید، خواسته‌های بخش بزرگی از جامعه موسیقی که تا به امروز کمتر صدایشان شنیده شده ‌بود توجه داشته باشد.

 بیان نظر و اعلام حمایت در مورد گزینه‌های تصدی این جایگاه از سوی جامعه موسیقی برای اولین بار بود که در چنین ابعادی صورت پذیرفت، اما امضاکنندگان نامه‌ی حمایت از ترابی به این نکته اشاره کردند که:


حمایت همیشگی دلیل این نامه ها

این نامه‌ها دلیلی بر حمایت همیشگی و به هر قیمت از تمامی سیاست‌های دفتر موسیقی نخواهد بود و قطعاً تمامی امضاکنندگان بنا بر تخصصشان بیش از پیش حق نظارت و نقد را در برابر تصمیمات، مواضع یا سیاست‌های احتمالاً نادرست، مغایر با اصول هنری یا منافع صنفی برای خود محفوظ خواهند داشت. آنها انتظاراتِ خود را به این شرح اعلام کردند:

۱. دور نگاه داشتن فضای هنر موسیقی از معادلات و بازی‌های سیاسی و به حداقل رساندن دیدگاه‌های امنیتی موجود در این حوزه.
۲. استفاده از تمامی سلیقه‌ها، دیدگاه‌ها و اندیشه‌ها در جامعه موسیقی و هنر در کنار ایجاد همدلی و همگرایی و مقابله با تشکیل هرگونه فردگرایی، باند، محفل و یا گروهی که به ناحق تمامی یا اکثریت امکانات، فعالیت‌ها و تصمیم‌گیری‌ها را به خود محدود کند.
۳. شفاف‌سازی و تسهیل روال‌ها و فرآیندهای مربوط و اصلاح قوانین و سازوکارهای غیرمنطقی، غلط، دست و پا گیر و یا ناکارآمد شده حوزه موسیقی.
۴. توجه به کیفیت، دوری از عوامگرایی  و الویت حمایت از موسیقی‌ها، فعالیت‌ها و طرح‌های مرتبط ارزشمند و تاثیرگزار که به ‌تنهایی بیم از بین رفتن، مسکوت ماندن و یا محدود شدنشان می‌رود.
۵. ایجاد امنیت کاری و آینده‌ای مطمئن برای فعالان این حوزه در تمامی گونه‌های موسیقی‌ در چارچوب قوانین مشخص و شفاف با حداقل محدودیت ممکن.
۶. مقاومت و اتخاذ مواضع صریح و شجاعانه در برابر تهدیدها و تحدیدهای فراقانونی و غیرقانونی و استفاده از تمام اختیارات، ظرفیت‌ها و امکانات خود و دولت محترم در توقف و یا به حداقل رساندن این اقدامات.
 

 

  میلاد کیایی : خواننده‌سالاری از آسیب‌های موسیقی ملی ماست

واکنش خانه‌ی موسیقی به موضع‌گیری اهالی موسیقی در انتخاب مدیر کل دفتر موسیقی

در ایامی که هنرمندانِ طیف‌های مختلف از دو کاندید موجود – فرزاد طالبی و علی ترابی- حمایت می‌کردند، خانه‌ی موسیقی واکنشی به این مساله نشان نداد و «داود گنجه‌ای» – قائم مقام خانه موسیقی- در مصاحبه‌ای رسماً اعلام کرد خانه موسیقی در این کارزار بی‌طرف است و بیشتر دنبال تعامل با مدیران ارشاد است؛

این در حالی است که مسوولان خانه‌ی موسیقی پس از انتصابِ «علی ترابی» در فصلنامه‌ی این خانه از اهالی موسیقی به‌خاطر نامه‌نگاری با وزیر برای انتخاب مدیر جدید دفتر موسیقی انتقاد کرد و یادداشتی با این مضمون نوشتند که:

 مهم‌ترین دشمن آگاهی، جهل نیست، توهم دانایی است

خانه‌ی موسیقی نامه‌نگاری هنرمندان به وزیر را اتفاقی ناخوشایند و بی‌سابقه در عرصه موسیقی دانست و در آن نوشته یادآور شد: «نامه درخواست ابقای فرزاد طالبی بدون بدخواهی و ذکر نکته‌ای منفی و صرفاً در تائید عملکرد مدیرکل دفتر موسیقی بود و لذا می‌توانست بدون حاشیه و بازتاب منفی واکاوی شود.

متن دوم که درخواست از وزیر ارشاد برای انتصاب علی ترابی بود ضمن تائید و رضایت از عملکرد فرزاد طالبی، به انتقاد از سه دوره اخیر جشنواره فجر پرداخته بود در صورتی که آن انتقادات خارج از موضوع و بی‌ارتباط با درخواست تغییر مدیریت بود و جالب‌تر اینکه اکثریت امضاءکنندگان اگر نه در سه دوره مزبور بلکه حداقل در یکی دو دوره همان جشنواره مشارکت داشتند!

چند نفر از امضاءکنندگان هر دو متن پس از انتشار تکذیبیه صادر کردند که به دور از اخلاق و عملی ناپسند است که بدون رضایت شخص یا اشخاصی نام آنها در پای نامه و درخواستی ثبت شده و زشت‌تر از آن تغییر متن پس از اخذ امضاء است که برخی پس از تغییر متن امضایی خود را پس گرفتند.»

در ادامه‌ی این یادداشت آمده بود:‌

«پر  واضح است که گزینه‌های مدیرکلی دفتر موسیقی علی‌القائده باید در دایره مدیریت ارشد وزارت ارشاد مطرح باشد حال چگونه یک گزینه مورد نظر سر از رسانه‌ها در آورده و مورد حمایت و یارکشی شده سئوال قابل تأملی است که باید بررسی و آسیب‌شناسی شود.»‌

خانه‌ی موسیقی بر این اعتقاد بود که اگر مدیران ارشاد، قبل از این غائله خانه موسیقی را فعالانه مشارکت داده و طرف مشورت قرار می‌دادند شاید این ماجرا مسیر آرام‌تری را طی می کرد؛ آنان البته به این نکته تاکید کردند:

«فرزاد طالبی و علی ترابی از مدیران خوب، توانمند و خوشنام در بین اهالی موسیقی هستند؛ ولی متاسفانه به خاطر کم دقتی و بی‌توجهی به حساسیت‌های موجود و برخی اقدامات تخریبی فضایی پیش آمد که دود آن به چشم همه‌ی فعالان و هنرمندان و همچنین مدیریت و مسئولان ارشاد از جمله این دو رفت.

این اتفاق تلخ باید درس و تجربه‌ای باشد برای همه، بویژه برای مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی تا از این پس با دقت لازم از بروز چنین مسائلی پیشگیری کنند وگرنه ایجاد فضای دوقطبی و در شرایطی که هزاران مشکل و مانع بر سر راه فعالیت‌های اهالی موسیقی و خلاقیت‌های آنها وجود دارد این مسائل چون سمی مهلک موجبات دشمنی و خصومت بیشتر بین آنها می‌شود. امید داریم با درایت و مدیریت بهتر دیگر شاهد این اتفاقات ناخوشایند نباشیم.»
 

کیتارو باز هم در ایران

در این میان در هفته‌ی دوم فروردین ماه اعلام شد که «کیتارو» برای دومین بار در تهران به اجرای برنامه خواهد پرداخت.

این نوازنده‌ی شهیرِ ژاپنی در تاریخ 16، 17 و 18 اردیبهشت در تهران و سالن وزارت کشور کنسرت می‌دهد و قرار است گلچینی از جدیدترین آثارش را اجرا کند.
نکته‌ی مهم اینکه قرار است کیتارو در برخی شهرستان‌ها نیز به اجرای برنامه بپردازد.
منبع: موسیقی ما
, , , , , , , , , ,
نوشتهٔ پیشین
آیا سالار عقیلی و علیرضا قربانی با تیم ملی فوتبال ایران به روسیه می‌روند؟
نوشتهٔ بعدی
کنسرت بهاری سهیل نفیسی بعد از یک سال

مطالب مرتبط

استاد جلیل شهناز

زندگی نامه استاد جلیل شهناز

هوشنگ کامکار

مراسم رونمایی آلبوم «هیچ در هیچ» اثر هوشنگ کامکار – قسمت دوم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

فهرست