موسیقی ، هنری که تعطیل نبود
دیدار وزیر با اساتید موسیقی در تهران
«سید عباس صالحی» در ایام نوروز برای تبریکِ سال نو به خانه‌ی تعدادی از هنرمندان – در عرصه‌های مختلف و همچنین موسیقی- رفت.
دیدار با هنرمندان موسیقی مقامی
آقای وزیر اما تنها به دیدارِ هنرمندانِ پایتخت نشین بسنده نکرد و روز گذشته – دوازدهم فروردین ماه- به دیدار تعدادی از هنرمندانِ خراسانِ رضوی رفت که یکی از آنان «عثمان محمدپرست» بود.
در همین موسیقی شعرهایی از حافظ، سعدی و شعرای گرانقدر خوانده می‌شود و حتی شعرهایی در وصف پیامبر(ص) و امیرالمونین(ع) با موسیقی جلا می‌گیرند.»
در این دیدار سید سعید سرابی مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی خراسان رضوی و دکتر محمدجعفر یاحقی و طاهریان رئیس انجمن موسیقی استان خراسان رضوی نیز حضور داشتند.
وعده‌ی ترمیم برج آزادی و تالار وحدت
اما دیدارهای نوروزی، تنها کاری نبود که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در تعطیلات نوروزی انجام داد.
دستمزد نوازندگان ارکستر مشخص شد
اما در همان آخرین روزهای اسفند ماهِ سالِ 96، یک اتفاق مهم دیگر نیز رخ داد.
حامیان، منتقد می‌شوند؟
اما انتخاب مدیر کل دفتر موسیقی و رفتنِ «فرزاد طالبی» و جایگزینی «علی ترابی» به عنوانِ مدیر کل دفتر موسیقی با حاشیه‌هایی همراه بود که «موسیقی ما» در گزارشی مبسوط به آن پرداخت؛ اما این ماجرا در ایام تعطیلات ابعادی دیگر نیز یافت.
هنرمندانی که به حمایت از «علی ترابی» پرداخته بودند و در آن نام‌هایی چون لوریس چکناواریان، حسین علیزاده و شهرام ناظری نیز دیده می‌شد، بعد از انتصابِ او نامه‌ای دیگر نوشته و ضمنِ تبریک برای این انتصاب خواستار آن شدند تا به گفته‌ی خودشان، مدیرِ جدید، خواسته‌های بخش بزرگی از جامعه موسیقی که تا به امروز کمتر صدایشان شنیده شده بود توجه داشته باشد.
بیان نظر و اعلام حمایت در مورد گزینه‌های تصدی این جایگاه از سوی جامعه موسیقی برای اولین بار بود که در چنین ابعادی صورت پذیرفت، اما امضاکنندگان نامه‌ی حمایت از ترابی به این نکته اشاره کردند که:
حمایت همیشگی دلیل این نامه ها
این نامه‌ها دلیلی بر حمایت همیشگی و به هر قیمت از تمامی سیاست‌های دفتر موسیقی نخواهد بود و قطعاً تمامی امضاکنندگان بنا بر تخصصشان بیش از پیش حق نظارت و نقد را در برابر تصمیمات، مواضع یا سیاست‌های احتمالاً نادرست، مغایر با اصول هنری یا منافع صنفی برای خود محفوظ خواهند داشت. آنها انتظاراتِ خود را به این شرح اعلام کردند:
۱. دور نگاه داشتن فضای هنر موسیقی از معادلات و بازی‌های سیاسی و به حداقل رساندن دیدگاه‌های امنیتی موجود در این حوزه.
۲. استفاده از تمامی سلیقه‌ها، دیدگاه‌ها و اندیشه‌ها در جامعه موسیقی و هنر در کنار ایجاد همدلی و همگرایی و مقابله با تشکیل هرگونه فردگرایی، باند، محفل و یا گروهی که به ناحق تمامی یا اکثریت امکانات، فعالیت‌ها و تصمیم‌گیری‌ها را به خود محدود کند.
۳. شفاف‌سازی و تسهیل روال‌ها و فرآیندهای مربوط و اصلاح قوانین و سازوکارهای غیرمنطقی، غلط، دست و پا گیر و یا ناکارآمد شده حوزه موسیقی.
۴. توجه به کیفیت، دوری از عوامگرایی و الویت حمایت از موسیقی‌ها، فعالیت‌ها و طرح‌های مرتبط ارزشمند و تاثیرگزار که به تنهایی بیم از بین رفتن، مسکوت ماندن و یا محدود شدنشان می‌رود.
۵. ایجاد امنیت کاری و آینده‌ای مطمئن برای فعالان این حوزه در تمامی گونه‌های موسیقی در چارچوب قوانین مشخص و شفاف با حداقل محدودیت ممکن.
۶. مقاومت و اتخاذ مواضع صریح و شجاعانه در برابر تهدیدها و تحدیدهای فراقانونی و غیرقانونی و استفاده از تمام اختیارات، ظرفیت‌ها و امکانات خود و دولت محترم در توقف و یا به حداقل رساندن این اقدامات.
واکنش خانه‌ی موسیقی به موضع‌گیری اهالی موسیقی در انتخاب مدیر کل دفتر موسیقی
در ایامی که هنرمندانِ طیف‌های مختلف از دو کاندید موجود – فرزاد طالبی و علی ترابی- حمایت می‌کردند، خانه‌ی موسیقی واکنشی به این مساله نشان نداد و «داود گنجه‌ای» – قائم مقام خانه موسیقی- در مصاحبه‌ای رسماً اعلام کرد خانه موسیقی در این کارزار بی‌طرف است و بیشتر دنبال تعامل با مدیران ارشاد است؛
این در حالی است که مسوولان خانه‌ی موسیقی پس از انتصابِ «علی ترابی» در فصلنامه‌ی این خانه از اهالی موسیقی به‌خاطر نامه‌نگاری با وزیر برای انتخاب مدیر جدید دفتر موسیقی انتقاد کرد و یادداشتی با این مضمون نوشتند که:
مهم‌ترین دشمن آگاهی، جهل نیست، توهم دانایی است
خانه‌ی موسیقی نامه‌نگاری هنرمندان به وزیر را اتفاقی ناخوشایند و بی‌سابقه در عرصه موسیقی دانست و در آن نوشته یادآور شد: «نامه درخواست ابقای فرزاد طالبی بدون بدخواهی و ذکر نکته‌ای منفی و صرفاً در تائید عملکرد مدیرکل دفتر موسیقی بود و لذا می‌توانست بدون حاشیه و بازتاب منفی واکاوی شود.
متن دوم که درخواست از وزیر ارشاد برای انتصاب علی ترابی بود ضمن تائید و رضایت از عملکرد فرزاد طالبی، به انتقاد از سه دوره اخیر جشنواره فجر پرداخته بود در صورتی که آن انتقادات خارج از موضوع و بی‌ارتباط با درخواست تغییر مدیریت بود و جالب‌تر اینکه اکثریت امضاءکنندگان اگر نه در سه دوره مزبور بلکه حداقل در یکی دو دوره همان جشنواره مشارکت داشتند!
چند نفر از امضاءکنندگان هر دو متن پس از انتشار تکذیبیه صادر کردند که به دور از اخلاق و عملی ناپسند است که بدون رضایت شخص یا اشخاصی نام آنها در پای نامه و درخواستی ثبت شده و زشت‌تر از آن تغییر متن پس از اخذ امضاء است که برخی پس از تغییر متن امضایی خود را پس گرفتند.»
در ادامه‌ی این یادداشت آمده بود:
«پر واضح است که گزینه‌های مدیرکلی دفتر موسیقی علی‌القائده باید در دایره مدیریت ارشد وزارت ارشاد مطرح باشد حال چگونه یک گزینه مورد نظر سر از رسانه‌ها در آورده و مورد حمایت و یارکشی شده سئوال قابل تأملی است که باید بررسی و آسیب‌شناسی شود.»
خانه‌ی موسیقی بر این اعتقاد بود که اگر مدیران ارشاد، قبل از این غائله خانه موسیقی را فعالانه مشارکت داده و طرف مشورت قرار می‌دادند شاید این ماجرا مسیر آرام‌تری را طی می کرد؛ آنان البته به این نکته تاکید کردند:
«فرزاد طالبی و علی ترابی از مدیران خوب، توانمند و خوشنام در بین اهالی موسیقی هستند؛ ولی متاسفانه به خاطر کم دقتی و بی‌توجهی به حساسیت‌های موجود و برخی اقدامات تخریبی فضایی پیش آمد که دود آن به چشم همه‌ی فعالان و هنرمندان و همچنین مدیریت و مسئولان ارشاد از جمله این دو رفت.
کیتارو باز هم در ایران
در این میان در هفته‌ی دوم فروردین ماه اعلام شد که «کیتارو» برای دومین بار در تهران به اجرای برنامه خواهد پرداخت.
